2 Ιουλίου 2014

Η βαρβαρότητα δεν θα επελάσει.

Πέρασαν μόλις κάποιοι μήνες από την δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα και κάποιοι πίστεψαν, μετά τις διώξεις των επικεφαλής της Χρυσής Αυγής και τη φυλάκιση του αρχηγού Ν. Μιχαλολιάκου, ότι η υπόθεση της Χ.Α. έχει ουσιαστικά κλείσει.  
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η ιστορία του φασισμού στην Ελλάδα ξεκινά από πολύ παλιά και η εξέλιξή της είναι παράλληλη και κόντρα σε εκείνη του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Ήδη επί Βενιζέλου, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, είχαν δημιουργηθεί φασιστικές ομάδες (Ε.Ε.Ε.). Κατά τον πόλεμο, έπαιξαν το ρόλο του συνεργάτη των Ναζί (γερμανοτσολιάδες και Χίτες) και στη συνέχεια, μετά την απελευθέρωση, συνέχισαν το έργο τους χτυπώντας τους αγωνιστές του ΕΑΜ και δολοφονώντας αγωνιστές όπως ο Γ. Λαμπράκης, ο Σ. Πέτρουλας και πολλοί άλλοι. Φυσικά, η χούντα του ’67 ήταν από τις καλύτερες περιόδους των ελληνικών φασιστικών οργανώσεων. Δημιούργησαν τότε ακόμα και επίσημα παραστρατιωτικά σώματα νεολαίων φασιστών, τους γνωστούς «άλκιμους», με στολές, εμβατήρια και στρατιωτική εμφάνιση.  

Κάποιοι σήμερα ξεχνούν, ή κάνουν πως ξεχνούν, από πού προέρχεται η σημερινή Χ.Α. Αλλά υπάρχουν και πολλοί, αγνοώντας την ιστορία, που νομίζουν ότι η Χ.Α. είναι προϊόν παρθενογένεσης ή αυθόρμητο κίνημα που προέκυψε σαν λαϊκή αντίδραση στην κρίση. Επίσης, κάποιοι αφελώς νομίζουν ότι είναι αντισυστημικό κόμμα ή οργάνωση, επειδή τσαμπουκαλεύονται τους πολιτικούς και εμφανίζονταν για μια μεγάλη περίοδο από τα ΜΜΕ σαν προστάτες των αδύνατων πολιτών και υπεράνω οικονομικών συμφερόντων.